อวด ของ สะสม ท่าแพอินน์ Tapaeinn

[ต่อ tapae inn]

เอาไปอ่านเล่น ลอกเค้ามา
ประวัติบุหรีไทยในอดีต

การสูบบุหรี่เป็นวัฒนธรรมของไทยมาแต่เก่าก่อนคู่การกินหมาก บ่งบอกถึงฐานะ

และรสนิยมของผู้คนแต่ละยุคสมัยที่พอจะค้นหาเป็นหลักฐานได้กล่าวถึงซอง

สำหรับใส่พลูและบุหรี่ซึ่งต้องมีก้นแหลมจึงจะใส่ลงไปในซองได้ ส่วนบุหรี่ก้นป้าน

มีในปลายแผ่นดินของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว

บุหรี่ก้นป้านในสมัยนั้นจะปล่อยยาเส้นไว้นอกใบตองให้อมได้พร้อมกับหมากเรียก

กันว่า" บุหรี่ตาขำ " ตามชื่อของผู้มวนขาย พอถึงรัชกาลที่ ๕ มีผู้คิดดัดแปลงตัด

ยาเส้นออกให้พอดีกับใบตองที่มวน ไม่ให้หลุดลุ่ยออกมาข้างนอกอีก นิยมสูบกัน

ทั่วไป ในเวลาเดียวกัน ทางภาคเหนือจะมี " บุหรี่ขี้โย้ " หรือยาเส้นสายพันธ์พื้น

เมือง มวนด้วยใบตองอ่อนตากแห้ง มวนบุหรี่จะมีความยาวเท่ากับใบตองหรือตาม

ความต้องการของผู้สูบ เพราะส่วนใหญ่จะมวนเอง มวนหนึ่งจะสูบได้ตลอดวัน

ที่ว่าเป็นวัฒนธรรมก็มาจากการต้อนรับแขกผู้มาเยือนด้วยหมากพลูและบุหรี่ ทาง

เหนือก็เชิญอมเมี่ยงสูบขี้โย้ สถานที่ยุคเฟื่องฟูของยาสูบหรือบุหรี่ ทำให้ทางภาค

เหนือมีพ่อเลี้ยงเกิดขึ้นหลายคนเรียกกันว่าพ่อเลี้ยงโรงบ่มหรือ โรงอบใบยา

บรรดาสาว ๆ ทั้งหลายที่ทำงานในโรงบ่ม จะว่าไปแล้วก็คือต้นแบบการประกวด

นางงามขี่รถถีบก้างจ้องที่อำเภอสันกำแพง ตอนเช้า ๆ อากาศกำลังเย็นสบาย

พวกหนุ่ม ๆ ที่กำลังทำงานอยู่ในสวนยา ต้องหยุดมือชะเง้อดูสาว ๆ ขี่รถถีบเรียง

กันเป็นแถวยาวไปที่โรงบ่มเพียงแต่ว่าถ้าแดดยังแรงอยู่ก็จะมีร่มกางป้องกันเพิ่มมา

เป็นสีสัน ให้หนุ่มทั้งหลายเก็บเอาไปฝันหวาน

บุหรี่ต่างประเทศเริ่มมีเข้ามาจำหน่ายในเมืองไทยเมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๒ ของบริษัท

w . duke and sons companyสหรัฐอเมริกาเป็นผู้ผลิต เป็นบุหรี่ตรานกยูง บรรจุ

ซองสีเหลือง ตัวพิมพ์ดำมี ๑๐ มวน ราคา ๒ ไพ มีขายเพียงตราเดียว แต่ก็ต้องมี

การโฆษณาเชิญชวนเหมือนกัน คือถือจุดธูปไฟไปยืนตรงกลางสะพานหันและ

ประตูสามยอดคอยจุดบุหรี่แจกให้คนไทยได้ชิมรสชาติก่อนจะอุดหนุนเป็นขา

ประจำกันต่อไปต่อมาในปี พ.ศ. ๒๔๙๓ บริษัท ดุ๊ค ร่วมกับบริษัทอื่นเปลี่ยนชื่อ

เป็นบริษัทยาสูบอเมริกา ( the american tobacocompany ) เข้ามาเปิดสาขาใน

ประเทศไทย ตั้งสำนักงานอยู่ที่ตลาดน้อย ถนนเจริญกรุงต่อมาบริษัทยาสูบ

อังกฤษ - อเมริกัน จำกัดแห่งสิงคโปร์ ก็ได้รับช่วงเป็นตัวแทนย้ายสำนัก

งานไปตั้งอยู่ในตรอกโอเรียนเต็ล ขายบุหรี่ตรานกอินทรี . ไพแรต . ทรีคาสเซิล .

แคพ . สะแตนการ์ลิค . สิงโตแดง . ๕๕๕ . เพลเออร์ ฯลฯ ส่วนยาเส้นสำหรับนัก

สูบกับกล้องหรือไปป์ก็มีตราริชมอนด์ และตราแคพสะแตน รวมทั้งยาแท่งสำหรับ

เคี้ยวก็มีบ้างเหมือนกัน


ปี พ.ศ. ๒๔๕๗ บริษัทยาสูบนานยางในเซี่ยงไฮ้ได้ส่งบุหรี่มาให้ห้างยี่ซ้งกงสี ตรา

ท่าน้ำราชวงศ์เป็นผู้แทนจำหน่าย มีตรานกร้อยตัวและตราลูกโลก ขายดีใน

กรุงเทพ ฯ ส่วนตราม้าบินนั้นราคาถูกลงมาหน่อยก็ขายดีตามหัวเมือง ต่อมาในปี

พ.ศ. ๒๔๖๑ ได้เปิดสาขาที่ถนนเยาวราชขายบุหรี่ตราเจ็ดดวง และมังกรทอง ใน

ปี พ.ศ. ๒๔๖๗ บริษัท ชอร์เตอร์ ( sorter and company )ของเซี่ยงไฮ้ มาตั้ง

สำนักงานขายที่ถนนอนุวงศ์ ชื่อบริษัทลิงโย บุหรี่นี้มีตรานกแดง ตราเลดี้

แฮมิลตัน และตราลอร์ดเนลสัน พิมพ์ซองสวยกว่าซองอื่นและสอดรูปสวยงามไว้

ในซองเป็นการโฆษณา บริษัทนี้ตั้งอยู่ได้ ๓ ปีก็เลิกกิจการไป นอกจากนี้ก็มีบริษัท

ห้างร้านอีกเป็นจำนวนมากที่สั่งบุหรี่จากต่างประเทศเข้ามาจำหน่ายแข่งกัน


ต่อมาไทยเราได้สร้างโรงงานมวนบุหรี่ขึ้นเป็นครั้งแรกโดย นาย ชีปาปา ยาโนปู

สโส ชาวกรีกตอนหลังโอนสัญชาติเป็นไทย นายชีปาปา ได้เข้ามาประกอบกิจการ

ค้ายาสูบในรัชกาลที่ ๕ตอนแรกยังมวนด้วยมือ ขายดีจนมีพนักงานหญิงหลายร้อย

คน พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงสบพระราชฤทัย จึงพระราชทานเงิน ๑๐

ชั่ง ให้ซื้อเครื่องจักรมวนบุหรี่จากประเทศเยอรมันพร้อมกับเงินทุนหมุนเวียน โรง

งานตั้งอยู่ที่ถนนสี่พระยา ทำบุหรี่หลายรส ใช้ยาเส้นเตอร์กิซผสมด้วย

ทำขายและทำถวายหลายตราหลายชนิด อย่างตราชื่นชมมีทั้งก้นฟางและก้นก๊อก

ตราทวีปัญญา ตราอัษฎางค์และอื่น ๆ ส่งไปขายถึงสิงคโปร์ ฮ่องกง ซัวเถา และ

เซี่ยงไฮ้ เมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่ ๑โรงงานก็ปิดลงเพราะเครื่องชำรุด

โรงงานที่สองมีนายไกรลาศ ฉ่อยตระกูล ( ฉ่อ กอกเหลียง ) เป็นหุ้นส่วนใหญ่ ได้

ร่วมกันจัดตั้งห้างหุ้นส่วนบรูพายาสูบ จำกัด นายไกรลาศนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญทาง

ด้านยาสูบ เพราะเคยทำงานอยู่กับบริษัทยาสูบ อังกฤษ - อเมริกา เคยเป็นผู้

จัดการยาสูบ นานยาง สาขากรุงเทพ ฯ และบริษัทลิงโยได้ไปศึกษาการเพราะ

ปลูกที่อเมริกา ๒ ปี ในปี พ.ศ. ๒๔๖๙ เปิดโรงงานผลิตบุหรี่ขึ้นที่เชิงสะพาน

มอญ ใช้เครื่องจักรที่ซื้อมาจากเซี่ยงไฮ้ และญี่ปุ่น มีเครื่องมวนบุหรี่ ๒ เครื่อง เมื่อ

ขายดีขึ้น จึงย้ายโรงงานไปที่สะพานเหลืองถนนพระราม ๔ ต่อมาขยายกิจการ

ออกไปอีกจนมีเครื่องมวนบุหรี่ถึง ๒๐ เครื่อง บุหรี่ที่ผลิตออกมาจำหน่ายนั้นส่วน

มากใช้ยาพื้นเมืองทำง่าย ๆ คือใช้เตาอั้งโล่ให้ความร้อนในการอบ การฉีดพ่นปรุง

แต่งรสยา ก็ใช้ฝักบัวรดน้ำต้นไม้เป็นต้น ตราแรกที่ผลิตออกมาจำหน่ายคือ บุหรี่

ตราไตรรงค์ ใช้ยาฉุนจากเมืองกาญจน์บรรจุซองอ่อน ๒๐ มวน ขายปลีก ๖

สตางค์ ขายดีจนสามารถแข่งกับบุหรี่ตราไชโย ของบริษัท อังกฤษ - อเมริกัน แต่

ยาสูบพื้นเมืองก็มีปัญหา เพราะโรงงานจะใช้ยาทั้งใบในการเข้าเครื่องหั่น แต่ชาว

ไร่นิยมขายยาที่หั่นเป็นฝอยแล้ว โดยเอาใบยาสดมาหั่นก่อนแล้วจึงเอาไปตาก

แห้ง ทางบริษัทจึงหันไปสั่งซื้อใบยาจากประเทศจีนและอเมริกา จึงทำให้รสบุหรี่

เปลี่ยนไปขายไม่ค่อยดี ต่อมาได้ทำการโฆษณาโดยสอดคูปองไว้ในซองบุหรึ่เป็น

การล่อใจคนซื้อใครโขคดีก็จะได้คูปองนำไปขึ้นเงิน ๓ บาท ๕ บาทบ้าง ทำให้

ยอดขายกระเตื้องขึ้นมาได้ อีกอย่างหนึ่งตอนตั้งโรงงานใหม่ ๆ คนงานผู้หญิงหา

ยาก ต้องออกอุบายขอให้ลูกหลานผู้หญิงของผู้ถือหุ้นมาช่วยเป็นหน้าม้าทำงาน

จึงมีคนกล้ามาสมัครเพิ่ม จนไม่มีตำแห่น่งจะบรรจุให้ ต้องเหมางานให้ทำ

เช่นพับซองเปล่า คิดให้ร้อยละ ๕ สตางค์ มือใหม่ ๆ ทำได้คนละ ๕๐๐ ซองต่อ

วัน หากชำนาญแล้วอาจจะได้ถึง ๑๕๐๐ ซอง ส่วนค่าบรรจุคิดให้ร้อยละ ๑๐

สตางค์ ทำได้คนละ ๓๐๐ - ๕๐๐ ซองต่อวันพร้อมทั้งอาหาร ๓ มื้อ

ต่อมาบริษัทได้ขยายกิจการและย้ายโรงงานไปตั้งที่สะพานเหลือง ได้เริ่มผลิต

บุหรี่ชั้นดีออกแข่งขันกับบริษัทอื่น มีตราดอกกุหลาบ และตราไพ่สี่แดงพระยา

บรรจุซองแข็ง ๑๐ มวน ๖ สตางค์ ตราหมาจูบรรจุซองอ่อน ๒๐ มวน ราคา ๕

สตางค์ แข่งกับบุหรี่ตราสิงโตแดง ซึ่งขาย ๖ สตางค์ ปรากฏว่าขายดีมาก

บุหรี่กระป๋อง ตรา อี.ที.ซี. ตัวบุหรี่แบน กระป๋องแบน บรรจุ ๕๐ มวน ขาย ๕๐

สตางค์ เป็นที่นิยมมากเพราะมีรสดี พอ ๆ กับบุหรี่อียิบเชี่ยนของต่างประเทศ เมื่อ

บริษัทยาสูบ อังกฤษ - อเมริกัน เข้ามาตั้งโรงงานผลิตบุหรี่ที่บ้านใหม่ ทำให้มีผล

กระทบต่อบริษัทบรูพายาสูบเป็นอย่างมากจนต้องขายกิจการให้รัฐบาล

กรมสรรพสามิต กระทรวงการคลัง รับซื้อไว้เมื่อวันที่ ๑๙ เมษายน ๒๔๘๒ เป็น

จำนวนเงิน ๙๐๐๐๐ บาทเปลี่ยนชื่อเป็นโรงงานยาสูบสรรพสามิต ๑ และ ๒ ตาม

ลำดับ อีกบริษัทหนึ่งที่ตั้งขึ้นมาภายหลังและมีชื่อเสียงมากคือบริษัทกวงฮกของ

ชาวจีน มีโรงงานผลิตอยู่ที่เชิงสะพานพุทธยอดฟ้า ตรงข้ามวัดเลียบ ใช้ใบยา

เวอร์ยิเนียล้วน ๆ ที่สั่งมาจากต่างประเทศ ผู้เชี่ยวชาญในการผสมใบยาเมืองเทียน

สิน บุหรี่ที่ผลิตมีตรากวางสามตัวออกผลิตเป็นตราแรก บรรจุซอง ๔ มวน ๔

สตางค์ บุหรี่อื่น ๆ อย่างตราสตางค์ ตราเซี่ยงเจียน ซองละ๑๐ มวน ราคา ๕

สตางค์ ตราคิงคอง ๑๒ มวน และตรา 19 th route ๒๐ มวน ราคา ๑๐ และ ๘

สตางค์บุหรี่ที่ขายดีของบริษัทนี้ ชนิดซองละ ๑๕ มวน ราคา ๕ สตางค์ คือตรา

แมลงปอ และตราสามห่านโรงงานยาสูบของจีนอีกแห่งหนึ่งก็คือ บริษัทฮอฟฟั่น

( hoffan tobaco company ) หรือที่เรียกกันว่าบริษัทเฮาะฮวง ตั้งอยู่ที่ถนนวิทยุ

ตราที่ผลิตออกมาคือ ตราหอยและตรากวาง ซองละ ๑๐ มวน ราคา ๕ สตางค์

นอกจากนั้นยังมีตรานกนางนวลและตราแมงมุม เป็นต้น ขนาดแมกนั่ม ๑๐ มวน มี

ตราผึ้งตรากู๊ดลัค ขายซองละ ๑๐ สตางค์ และ ๖ สตางค์ ยังมีบุหรี่ชนิดซองละ

๒๐ มวน ที่ได้รับความนิยมเหมือนกันคือตรานกแก้ว ต่อมาบริษัทกวงฮก และ

บริษัทฮอฟฟั่น ได้ขายกิจการให้กรมสรรพสามิตในปี พ.ศ. ๒๔๘๔นอกจากนี้ ยังมี

บริษัทที่มีโรงงานเล็ก ๆ อีก ๓ บริษัทคือ บริษัทสวนยาสยาม บริษัทอิสระและห้าง

สยามยาสูบ บริษัทอิสระตั้งอยู่ที่ถนนสุรวงศ์ ทำบุหรี่ตรากระต่ายแดง

ยาสยามตั้งอยู่ที่ถนนเยาวราชทำบุหรี่ตราเสาวคนธ์ ชนิดซองละ ๑๐ มวน ออก

จำหน่ายเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๗๕ ในราคาซองละ๕ สตางค์ ต่อมาได้เลิกกิจการไปทั้ง

สามบริษัท เพราะสู้บริษัทใหญ่ ๆ ไม่ได้ ส่วนบริษัท อังกฤษ - อเมริกัน

จำกัดนั้น ใช้ชื่อย่อว่า บี.เอ.ที มีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่ลอนดอน บริษัท บี.เอ.ที

ได้จดทะเบียนการค้าที่สิงคโปร์ ได้เข้ามารับช่วงกิจการจากบริษัทยาสูบอเมริกัน

เดิม สั่งบุหรี่ตราสิงโตแดงเข้ามาขายเป็นคู่แข่งกับบุหรี่ตราสามห่านของบริษัท

กวงฮก โดยพยายามขายในราคาที่ต่ำที่สุด เมื่อเริ่มเปิดโรงงานผลิตบุหรี่ที่ถนน

เจริญกรุง บริษัท บี.เอ.ที มีเครื่องมวนบุหรี่ ๒ เครื่อง มีพนักงาน ๓๕๐ คน บุหรี่ที่

ผลิตออกมาจำหน่ายครั้งแรกคือ ตราสีลม และ เรือข้าว ใช้ส่วยผสมใบยาพื้นเมือง

จากเมืองกาญจน์ ๑๐ % และใบยาเวอร์ยิเนียต่างประเทศ ๙๐ % ปรากฏว่าไม่

เป็นที่นิยม เพราะกลิ่นรสอันรุนแรงของยาพื้นเมือง แม้จะลดส่วนผสมลงเหลือ ๕

% แล้วก็ตาม ต่อมาจึงใช้ใบยาจากต่างประเทศล้วน ๆ ผลิตบุหรี่ตรานางสาว

สยามออกมาแข่งกับบุหรี่ตราสามห่านของบริษัทกวงฮก มียอดขายเป็นที่น่าพอใจ

บริษัท บี.เอ.ที ได้ผลิตบุหรี่วันละ ๔ - ๕ ล้านมวน ในระหว่าง พ.ศ. ๒๔๗๘ -

๒๔๘๓ในปลายปี พ.ศ. ๒๔๘๑ รัฐบาลได้ออกพระราชบัญญัติยาสูบฉบับแรก

ประกาศใช้เมื่อวันที่๒๓ มีนาคม ๒๔๘๑ ซึ่งเป็นเดือนสุดท้ายของปีตามปฏิทิน

หลวง พระราชบัญญัติฉบับมีความมุ่งหมายที่จะบำรุงการเพาะปลูกต้นยาสูบ คุ้ม

ครองกสิกรในเรื่องราคา ควบคุมอุตสาหกรรมการจำหน่ายยาสูบ และให้รางวัลแก่

ผู้ที่ส่งยาสูบออกไปจำหน่ายนอกราชอาณาจักรกล่าวโดยย่อดังนี้ให้เจ้าพนักงานมี

อำนาจเข้าตรวจโรงงานอุตสาหกรรมและเอกสารสมุดบัญชีต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการนี้

และอำนาจที่จะเข้าประจำเพื่อควบคุมให้การปิดแสตมป์ยาสูบเป็นไปอย่างถูกต้อง

โดยกำหนดยาสูบในซอง ๆ หนึ่งไม่เกิน ๑๐ กรัม ต้องปิดแสตมป์ราคา ๒ สตางค์

เกินกว่า ๓๐ กรัมต้องปิดแสตมป์ในอัตรา ๑ สตางค์ต่อ ๕ กรัม การปิดแสตมป์นี้

ทำให้บริษัทบุหรี่ต้องเพิ่มราคาขายขึ้นอีกเช่นกันเมื่อเข้าสู่ภาวะสงครามในปี พ.ศ.

๒๔๘๓ บริษัท บี.เอ.ที จำต้องขายกิจการให้กับรัฐบาล กรม สรรพสามิต กระทรวง

การคลังตกลงรับซื้อกิจการและทรัพย์สินของบริษัทไว้ตั้งแต่วันที่๑ กันยายน

๒๔๘๔ ตกลงทำสัญญาเมื่อวันที่ ๖ ธันวาคม ๒๔๘๔ ก่อนประเทศไทยจะเข้าสู่

สงครามเพียง ๒ วัน โรงงาน บี.เอ.ที นี้เราเรียกกันว่า " โรงงาน ยาสูบไทยบ้าน

ใหม่ "และเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อ โรงงานยาสูบไทยเวอร์ยิเนีย ๑ และ โรงงานสรรพ

สามิต ๑ และโรงงาน ยาสูบ ๑ ตามลำดับตั้งงแต่นั้นมาโรงงานยาสูบไทยก็ได้

กำเนิดขึ้นโดยสมบรูณ์ รวมกับโรงงานของบริษัทบูรพายาสูบบริษัทกวงฮก

บริษัทยาสูบฮอฟฟั่น และ โรงงานซิการ์ไทย ซึ่งโอนมาภายหลังใน พ.ศ. ๒๔๘๘

ด้วยมาตรา ๒๑ ในพระราชบัญญัติยาสูบ พ.ศ. ๒๔๘๖ ที่ระบุว่า การประกอบ

อุตสาหกรรมซิกาแรตเป็นการผูกขาดของรัฐตั้งแต่นั้นมา....

(ข้อมูลจากhttp://www.littlecatzhome.net/ ป้าเล็ก)

[ต่อ tapae inn]

เป็นโรคแพ้กระดาษ เงินเดือนๆนี้หมดไปแล้วกับชุดนนี้

[ต่อ tapae inn]

มาอีกตัว ออมสิน มิตซุย mitsui

[ต่อ tapae inn]

หากรอปให้รูปได้แล้ว

[mykeawja]

...โรงงานที่สองมีนายไกรลาศ ฉ่อยตระกูล ( ฉ่อ กอกเหลียง ) เป็นหุ้นส่วนใหญ่ ได้

ร่วมกันจัดตั้งห้างหุ้นส่วนบรูพายาสูบ จำกัด นายไกรลาศนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญทาง

ด้านยาสูบ เพราะเคยทำงานอยู่กับบริษัทยาสูบ อังกฤษ - อเมริกา เคยเป็นผู้

จัดการยาสูบ นานยาง สาขากรุงเทพ ฯ และบริษัทลิงโยได้ไปศึกษาการเพราะ

ปลูกที่อเมริกา ๒ ปี ในปี พ.ศ. ๒๔๖๙ เปิดโรงงานผลิตบุหรี่ขึ้นที่เชิงสะพาน

มอญ ใช้เครื่องจักรที่ซื้อมาจากเซี่ยงไฮ้ และญี่ปุ่น มีเครื่องมวนบุหรี่ ๒ เครื่อง เมื่อ

ขายดีขึ้น จึงย้ายโรงงานไปที่สะพานเหลืองถนนพระราม ๔ ต่อมาขยายกิจการ

ออกไปอีกจนมีเครื่องมวนบุหรี่ถึง ๒๐ เครื่อง บุหรี่ที่ผลิตออกมาจำหน่ายนั้นส่วน

มากใช้ยาพื้นเมืองทำง่าย ๆ คือใช้เตาอั้งโล่ให้ความร้อนในการอบ การฉีดพ่นปรุง

แต่งรสยา ก็ใช้ฝักบัวรดน้ำต้นไม้เป็นต้น ตราแรกที่ผลิตออกมาจำหน่ายคือ บุหรี่

ตราไตรรงค์ ใช้ยาฉุนจากเมืองกาญจน์บรรจุซองอ่อน ๒๐ มวน ขายปลีก ๖

สตางค์ ขายดีจนสามารถแข่งกับ บุหรี่ตรา ไชโย ของบริษัท อังกฤษ - อเมริกัน

เอามาเสริม เพื่อเติมเต็มข้อมูล

ห้างหุ้นส่วนบรูพายาสูบ จำกัด






บุหรี่ตรา ไชโย ของบริษัท อังกฤษ - อเมริกัน

[ต่อ tapae inn]

คนนี้แรงดี ไม่มีตก หาของได้ทุกวัน ยกนิ้วให้จริงๆ

คุณต่อ เร็วๆ นี้ ผมต้องขึ้นเชียงใหม่จริงๆ แล้วล่ะ
ทางสำนักนายกให้ขึ้นเครื่องไปบรรยายเรื่องธงสำหรับข้าราชการทางภาคเหนือน่ะครับ คงได้เจอเหล่าสหายโค้กไทยสาขาเชียงใหม่กันแล้ว

ลืมตอบ ........... อาจารย์มาวันไหน แจ้งด้วย

ถ้าไม่มี โชเฟอร์ขับรถ ผมรับอาสาเอง ครับ

[arale]

ถ้าไม่เกะกะเกินไป ขอไปรับด้วยนะครับเซียน...อยากใกล้ชิดคนดังหน่ะครับ...

[ต่อ tapae inn]

รับหน้าที่นี้ไปเลยครับ .....................อิอิ

[arale]

ไปด้วยกันดิ...แต่ผมคอยเป็นสแปร์ให้ถ้าช่วงเวลาไหนเซียนไม่ว่าง...

[ต่อ tapae inn]

โอเค เบตง

ป้าย ฉาก สองหน้า Camping gas

[ต่อ tapae inn]

งานพิมพ์ ราชินี รุ่นเก่า

[ต่อ tapae inn]

ชุด กระดุมเงิน ลงถมดำ พานรัฐธรรมนูญ ของเก่าเก็บ

[ณัฐ_]

ได้จากร้านวันนั้นรึป่าว

[ต่อ tapae inn]

คนละร้าน พูดถึงร้านวันัน้นเศร้า ใจไม่ถึง เลยพลาด

[kai_interior]

โชว์เข้าไปโชว์มันทุกวันอย่าหยุด