เล่าต่อๆ กินข้าวเสร็จผมก็กลับมานอนเล่นเพราะเดินมาก แอบมีหลงเล็กๆด้วย คอยแล้วคอยเล่า ก็ยังไม่ได้รับการติดต่อ ผมก็นอนกลิ้งเกลือกไปมาอยู่บนเตียงดูทีวีไปเรื่อย ดูไม่รู้เรื่องซักช่อง ชักหิวน้ำแหะ เปิดตู้เย็นใบจิ๋วดู โอ้ว แม่เจ้า ไม่มีห่านไรให้เลยครับ คอแห้งมาก ทำให้ผมต้องลงไปหาซื้อน้ำมากิน ทำให้รู้ว่าร้านรวงปิดกันแล้ว ที่นี่ปิดเร็วมากๆครับ ผมเดินออกมาตอน5ทุ่มกว่าๆ ถือว่าวังเวงพอสมควรสำหรับย่านใจกลางเมืองเช่นนี้ 7-11ก็ไม่มี ที่เห็นใกล้ๆคือร้านข้างถนนที่ขายเฝอ ขายโจ๊ก ที่คราคร่ำไปด้วยพี่น้องๆเหงียนทั้งหลายทั้งกินด้วยม้านั่งเล็กๆ คนขายไม่เข้าใจภาษาอังกิดหรอกว่าผมอยากซื้อน้ำ แต่มันมีขวดตั้งโชว์อยู่ แค่ชี้นิ้วเรื่องจบ น้ำบ้านเค้าขวดเล็กก็ราคาไม่ต่างจากบ้านเราเท่าไหร่ครับ ซื้อเสร็จผมก็กลับห้องพร้อมได้รับsmsว่าสาวๆมากันแล้ว ทำให้ผมต้องย้ายสำมะโนครัวแบบฉับพลัน
Taxiตอนดึกหาว่างยากครับ โผล่มาเรื่อยๆ แต่ดันไม่ใช่ขนาดที่ผมต้องการ taxi meter ที่นี้มีหลายบริษัท แต่ละเจ้าstartราคาไม่เท่ากัน หลักๆจะมี3sizeให้เลือกครับ
จิ๋ว

กลาง

ใหญ่ อันนี้คุ้มมากครับ ถ้านั่งหลายคน เบาะหลังก็นั่งได้นะ 6-7คนสบายๆ

คืนนี้ผมเลือกsizeกลางละกันครับ คันจิ๋วเล็กเกินที่จะใส่สมบัติผม ที่หมายผมคือโรงแรมsomerset hua binh โรงแรม4ดาวครึ่ง ห้องห้อง สวยสะอาด คนละเรื่องกะไอ้นรกเมื่อตะกี๊เลย

แน่นอนครับ นักท่องเที่ยวน่าโง่มักอยู่บนโลกคู่กับtaxiชาติชั่ว เป็นของคู่กัน ผมถามที่hostelที่ผมเพิ่งcheck outว่าไกลมั๊ย ? จะย้ายโรงแรม คำตอบคือ 5กิโล นึกภาพตามครับ 5กิโล แผนที่เป็นเส้นตรงครับ ผมนั่งtaxiมัน40นาทีได้ รถไม่ติดด้วย คิดดูครับ มันพาผมไปเกาะไหหลำมารึไงว่ะเนี่ย กว่าจะถึงโรงแรม ผมโดนค่าโง่ไป400บาทได้ ~สดชื่น