ก่อนไปทานข้าวเย็น แวะ มาจองตั๋วหุ่นกระบอกน้ำก่อน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ เต็มทุกรอบ เหลือรอบเดียวตอน3ทุ่ม

ระหว่างรอคิว เจอไอ้คนนี้พอดี ไม่รู้ว่ามันเป็นตำรวจ หรือ เป็นยาม แต่มันเป็นคนในเครื่องทำให้ผมอยากถ่ายรูปด้วยมากๆเลย ขอถ่ายรูปด้วยมันก็ไม่ยอม เลยเดินไปถ่ายข้างๆมันซะเลย ดูหน้ามันดิครับ ฝืนใจโคตรๆ

ไอ้พวกเหงียนนี่ไม่รู้เป็นไรมากมั๊ย ชอบสะกิด อย่างกะสนิทกันมานาน ไม่มีexcuse meด้วยนะ มาถึงข้างสะกิดยับ เฮ้ย ! เฮ้ยๆ ! คนไทยรึเปล่า ? u want this ? ,, u want that ? เหวียดมากครับ

ด่าเหงียนไปหลายตัวเลย แต่สุดท้ายผมไม่ลืมที่จะบอกว่า I?m from Japan

สาดดด แล้วทฤษฎีใคร ที่บอกว่าผู้หญิงเวียตนามสวย ผมเถียงเลย หน้าแมร่งบักทั้งประเทศ คนเวียตนามผมว่า หน้าคล้ายๆคนอีสาน แต่ตาตี่+ผิวขาว+แล้วกินขนมปังฝรั่งเศสจิ้มเฝอ โคตรเกลียดคนบ้านแมร่งเลย มันเห็นเราเป็นคนต่างชาติข้ามถนน มันขี่มอไซด์มาแต่ไกลแทนที่มันจะหลบ จะ ชลอ หรือจะจอด ไม่ครับ มันกวนตีนขี่พุ่งใส่เราซะงั้น มีอีป้าอยู่ตัวนึงมันขี่พุ่งใส่แฟนผม ผมเลยเอาไม้ฟาดหลังแมร่งซะเลย หวดดังตั๊บ ซะใจ ร้องเสียงหลงเลย
