เป็นบุญตา บุญสมอง จริงๆ

หะหะ ที่บ้านพอมีไว้เอามาโชว์มั่งดีกว่า แล้วรบกวนอธิบายถึงประวัติด้วยนะคะ
ดีใจจังที่มีกูรูเพิ่มขึ้นอีกคนแล้วในเว็ปเรา อิอิ

da bmw เขียน:ขอบคุณสำหรับข้อมูลความรู้และน้ำใจงามครับเด้อครับ...

ผมเคยคาดเดาไว้ แต่ก็ไม่ได้ค้นคว้าต่อ
คราวนี้เลยได้คำตอบพอดีเลยครับ...
http://www.cokethai.com/board/viewtopic.php?t=2525

ตอนที่ผมเจอลายครามใบนี้
ผมเคยได้กาน้ำชางานเมรุของพระองค์ท่านมาใบนึง
เลยบอกกับตัวเองว่า น่าจะใช่นะ...

แล้วก็ได้มาไม่พร้อมกันครับ
ครั้งแรกได้ถ้วยดื่มมา ๓ ใบ
แล้วก็มาได้ถ้วยชงพร้อมฝาปิด ๑ ใบ
หลังสุดได้ถ้วยดื่มมาอีก ๒ ใบ

แล้วก็ยังไม่เคยได้เจอเพิ่มเติมอีกเลยผ่านมา ๕-๖ ปีแล้ว

จำได้ว่าถ้วยชงพร้อมฝา ได้มาราคา ๘,๐๐๐ บาท
ตอนนั้นยังด่าตัวเองว่า ซื้อของราคาสูง ทั้งๆที่ยังเล่นไม่เป็นซะด้วย
ส่วนถ้วยดื่ม ใบละ ๒,๐๐๐ บาท

ก็ทำไงได้...ก็ทั้งรักทั้งหลงแล้วนี่ครับเด้อครับ...

แล้วตอนนี้ยังด่าตัวเองอยู่หรือเปล่าครับ แฮ่ แฮ่ แฮ่!!!
ผมว่าไอ้ที่กำลังด่าตัวเองน่าจะเป็นคนที่ขายให้คุณด๋าน่านแหละครับ

kandahar อ่านที่พี่เขียนแล้วสนุกได้ความรู้ดีจังครับ

รบกวนคุณ kandahar ช่วยพิจารณาและวิจารณ์เครื่องเบญจรงค์ทั้ง 4 ชุดนี้ด้วยค่ะ ว่าเป็นของแท้สมัย ร.5 หรือไม่

เครื่องเบญจรงค์ของคุณ tanyarat ทั้งสี่ชิ้นนี้ ไม่ว่าจะเป็น

โถลายดอกไม้-ลายผักกาด

โถข้าวพร้อมทัพพี และ

สังข์พร้อมพานรอง

ทั้งสี่ชิ้นนี้เป็นของเก๊ครับ ไม่ใช่ของดิบดีอะไร

สามารถหาซื้อของแบบนี้ได้ที่ท่าพระจันทร์ ร้านที่หาได้ง่ายหน่อยจะอยู่ตรงหน้าปากซอย

บริเวณป้ายรถเมล์หน้าร้านแว่น มีของแบบเดียวกับที่นำมาลงนี้วางขายอยู่เพียบครับ

ไม่งั้นก็ช่วงหน้าธนาคารไทยพาณิชย์สาขาท่าพระจันทร์ มีเพียบเหมือนกัน

อันนี้เป็นของทำใหม่ เก๊ดูง่ายครับ ไม่ใช่เก๊ฝีมือ


คราวนี้จะอธิบายลงไปทีละชิ้นนะครับ

เครื่องกระเบื้องทุกชิ้นมีการใช้สีและน้ำทองที่ผิดไปจากยุคสมัยของมัน

ที่ลงโชว์อยู่ล้วนเป็นเทคนิคในยุคปัจจุบันแล้วนำไปทำให้เก่าทั้งสิ้น

เครื่องเบญจรงค์ลายน้ำทองในสมัยรัชกาลที่ห้านั้นงดงามกว่านี้มากครับ

เทคนิคการเขียนน้ำทองก็ละเมียดกว่ากัน

ลายของโถทั้งสองใบหยาบเกินกว่าของในสมัยเดียวกัน

โถลายดอกไม้ผลไม้นั้นของจริงเขียนละเอียด เห็นทับทิมเป็นเมล็ด ๆ เห็นเส้าเกษรกันเลย

โถลายผักกาดใบที่งาม ๆ นั้น เห็นรอยหยับพับใบ เห็นรอยแมลงกิน

ใบที่น่ารัก ๆ ถึงกับเห็นหนอนกำลังชอนใบ เห็นหอยตัวน้อย ๆ ไต่ไปตามกอผักกาดก็มี

ส่วนโถข้าวลายก้านแย่งนั้น แย่งจนเลอะเทอะ แถมมีลักษณะเพี้ยนเด่นชัด

อันได้แก่ การนำเอาปลาโลมาไปติดเป็นมือจับฝาโถ

แถมพ่วงพระบรมนามาภิไธยเข้าไปอีก จบเห่ครับ

พระราชนิยมในพระพุทธเจ้าหลวง ละเมียดกว่านี้เป็นล้านเท่า

พระราชอัทธาศัยกุสุมรสนั้น ลึกซึ้งนัก ไม่มีทางที่จะทรงรับสั่งให้ทำของแบบนี้ออกมา

ดูแต่แสตมป์พระพักตร์เพี้ยนนั่น ขนาดพิมพ์มาอย่างดี พอทรงทราบว่าพระพักตร์เพี้ยน

ถึงกับทรงเรียกคืนให้มาเผาทิ้งเสียทั้งหมด ไม่ปล่อยทิ้งไว้

จะประสาอะไรกับถ้วยชาม

ส่วนสังข์นั้นก็เก๊ดูง่ายยิ่งขึ้นไปอีก ด้วยเหตุผลนานัปการเช่นเดียวกับของอย่างอื่น

อีกอย่าง ผู้ดีสมัยนั้น เขาใช้สังข์จริง ๆ กันครับ ไม่ใช้สังข์กระเบื้อง

ผู้ดีมากหน่อยสังข์เลี่ยมหัวเลี่ยมปากด้วยนาก ทอง เงิน

เจ้านายเลี่ยมทองลงยาราชาวดี เจ้าฟ้าก็ประดับดอกมะเขือเพชรที่ตัวสังข์

รองลงมาก็ประดับดอกเนาวรัตน์

สังข์ต้องตั้งบนมังสี คือพานมีรูปรีอย่างกระจับ ไม่เอาใส่จานเชิงแบบในรูปที่ลงไว้

ของทั้งหมด "เก๊" ครับ

ผมตอบง่าย ๆ ตรง ๆ ไปตามนี้ ไม่เลี้ยงไข้ ไม่เชื่อตำนาน

อีกประการหนึ่งลายคราม จปร.นั้น ของแท้มีแค่ลายครามน้ำเงินขาวเท่านั้น

มีทั้งสิ้นสิบลาย คือ

ลายยี่สยาม ยี่ขัด ยี่ยาว ยี่ซ้อน ยี่คด ยี่คอดขัด ลายอัฐ ลายกระแปะพระนาม

ลายลูกไม้ค้างคาว ลายลูกไม้พระนาม รวมสิบลายเท่านี้

ถ้ามีอื่นเก๊ครับ

ถึง คุณ da bmw

ยังขาดจานรองถ้วยชงอยู่นะครับ ถึงจะเข้าชุดกันได้

รีบไปตามหามาโดยพลัน

ขาดอยู่แค่ชิ้นเดียวเท่านั้น ถ้าครบก็ถือเป็นของล้ำค่าในคอลเลคชั่นทีเดียว

ความอดทนทำให้คนเล่นเครื่องกระเบื้องประสบความสำเร็จเสมอครับ

ไม่รู้ว่าคนที่ขายของชุดนี้ให้คุณ da bmw เมื่อมาอ่านข้อความของผมเข้า

จะตามมาเช็คบิลกับผมหรือเปล่า?



ของแสดงความยินดีด้วยครับ

นั่ง อ่าน ที่ คุณ Kandahar อธิบาย ผม มีความสุข มาก ้ ได้ความรู้ เข้าสมอง

ต่อ tapae inn เขียน::-) นั่ง อ่าน ที่ คุณ Kandahar อธิบาย ผม มีความสุข มาก ้ ได้ความรู้ เข้าสมอง

เห็นด้วยกับพี่ต่อคะ แต่ว่าคำว่าเก๊เนี่ยน่าจะมีอะไรต่อหน่อยนะ เช่น ผมว่าเก๊ครับ ฟันธง แบบนี้เป็นต้นนะ

กาไก่วิ่งนี่เป็นลายครามได้ป่าวค่ะ
เห็นบอกมีสีน้ำเงินอย่างเดียว ที่บ้านเท่าที่นึกได้ก็อันนี้ละนะ
เดี๋ยวไว้กลับบ้านจะถ่ายเต็ม ๆ มาให้ดู
(ถ้ามันพอมีคุณค่าบ้างจะไปถ่ายรูปมาให้ชมกันเต็มๆ อีกที เพราะยังไม่ได้ไปหยิบไปจับเลย มัวแต่รื้อแก้วอยู่)

ฝากพิจารณาอีกรูปค่ะ

ในรูปที่คุณ tanyarat ลงเพิ่มมาอีกสองรูปนั้น

อาการไม่ต่างจากรูปชุดแรกครับ

คำตอบในการพิจารณาก็ไม่ต่างกัน คือเก๊ดูง่าย

โถลายเทพนมนรสิงห์นั้น จังหวะสีผิด เนื้อกระเบื้องผิดหมด

แจกันครามข้างล่าง ก็เช่นกัน

สองใบนี้แช่ด้วยกรดผสมน้ำโคลน เพื่อให้ดูเก่าครับ


ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ขอให้ลองเทียบดูกับชามใบตัวอย่างของผม

เป็นลายเทพพนมนรสิงห์สมัยอยุธยา

ชามใบนี้เป็นชามตัวอย่างซึ่งรวมเอาทุกสภาพที่เบญจรงค์เก่าแท้ ๆ จะมีได้ไว้ครบ

ตั้งแต่จังหวะสี จังหวะลาย การเดินเส้น รอยรานร้าว รอยบิ่น รอยสีจางจากการใช้จริง

ว่าจะซ่อนตัวอยู่ในป่าแล้ว แต่ไปไม่รอด





นี่ด้านข้างของชาม ขอให้สังเกตจังหวะลาย จังหวะสีดี ๆ นะครับ




นี่ลายนรสิงห์ ลองสังเกตความ"ไหว"และการผูกกนก รวมทั้งรอยบิ่นที่บิ่นได้งาม






ภายในตัวชาม สังเกตุร่องรอยต่าง ๆ ให้ดีครับ มันบอกอายุเราเอง



คว่ำให้เห็นสีโดยรอบ จังหวะลายโดยรวม


ลองเทียบดูครับ

ใบนี้เป็นครู

กราบเท้า คุณครู ที่เคารพรัก

พี่kandahar ผมว่าต่อไปคงงานเข้าทุกวันอ่ะครับ สุดยอด

ลบ