กล่องเหล็กเก่า

[o__Santana]

กล่องซิงเกอร์ทั้งกล่องมีโลโก้อยู่แค่นั้นไม่หนำใจอ่ะ ก็เลยเอาป้ายเหล็กมาโชว์ด้วย อิอิ

[o__Santana]

กระแป๋งใส่คุ๊กกี้ อันบนของแม่ผมเสียดายหูหิ้วไม่รู้หายไปไหน
ส่วนอันล่างซื้อมามีหูหิ้วพร้อม 2 ใบนี้อายุอานามครึ่งคนได้ปัจจุบันยังคงใช้งานอยู่

[o__Santana]

กล่องสังกะสีใส่ขนมปังบุหรี่อันนี้ผมทันกิน
ตอนเด็กๆ เอามาคาบแทนบุหรี่แล้วพ่นควันปุ๋ยๆ เป็นที่สนุกสนาน
หัวหน้าอ้วนกับป้าดวงคุ้นๆไหมเอ่ยว่าเคยเห็นที่ไหน อิอิ

[o__Santana]

กล่องใส่ช๊อคโกแล็ตรูปทรงคลาสสิคสูงประมาณแปดนิ้ว


กราฟฟิคหน้ากล่องออกแบบให้สอดคล้องกับยี่ห้อ

[o_PAO]

ได้มาเมื่อวาน ยี่สิบ ยี่สิบ

[o_cokeyuth]

ย้ายจากกระทู้อื่นมาเข้าแก๊งค์แชมพูด้วยคนดิ

[o_cokeyuth]

อันนี้ไม่รู้ใส่อะไร (ใครรู้ช่วยต่อยอดด้วย)

กล่องนี้เป็นกล่องใส่สีย้อมผ้าสีเขียวครับ
บังเอิญผมเป็นลูกค้าของร้านอื้อง่วนกี่พอดีเลยครับ
ร้านนี้เป็นร้านขายส่ง สีย้อมผ้า ร้านเก่าแก่ของย่านสำเพ็ง
สมัย50-60ปีก่อน ผ้าสำเร็จรูปไม่ค่อยมี คนไทยมักจะทอผ้าฝ้ายใช้เอง
พอญี่ปุ่นเริ่มมาลงทุนทำโรงงานทอผ้า ไทยเทยิ่น แถวๆดอนเมือง ธุรกิจสิ่งทอก็เฟื่องฟู
คนไทยก็ได้ใช้ผ้าสำเร็จรูปราคาถูก เลยต้องการผ้าทอมือน้อยลง การย้อมผ้าก็ลดลง
แต่ สภาพเศรษฐกิจ "ตกสะเก็ด" ในช่วงผมเป็นเด็กๆ ก็ยังทำให้คนไทยมีนิสัยประหยัด
และอดออมอยู่ เสื้อผ้าสี"ขาวจั๊ว" พอมันหมองเก่า ก็ต้องไปซื้อ ครามตราดาว(เป็นกล่อง) หรือ
ครามตราไก่ (เป็นขวด) มาย้อมให้ผ้าขาวยังออกสีฟ้านวลๆ

ส่วนผ้าสีอื่นๆ เช่นกางเกงสีดำ สีน้ำเงิน สีน้ำตาล พอใช้ไปนานๆ สีออกเป็นสีเทา
ก็ซื้อสีของอื้อง่วนกี่มาย้อม ซะทีนึง
ช่วงที่กางเกงยีนส์เข้ามาใหม่ๆ ยอดขายสีกรมท่า สีน้ำเงิน และสีฟ้าของอื้อง่วนกี่ก็กะฉูดอยู่พักใหญ่
แต่พอมาหลังๆ แฟชั่นก็นิยมยีนส์สีซีดๆเก่าๆ สีย้อมยีนส์ให้ดูเข้มก็เป็นอันตกยุคไป

แต่เชื่อไหมครับ สีที่ยอดขายไม่ตกเลยตลอดสี่สิบห้าสิบปี คือสีส้ม และสีกรัก สำหรับย้อมจีวรพระ
เพราะพระสมัยใหม่ จะมามัวนั่งฝานเอาแก่นขนุนมาต้มมาหมักเพื่อย้อมจีวร คงจะไม่ไหว
ก็ใช้สีของอื้อง่วนกี่นี่แหละ เป็นของใกล้มือ

พอมาถึงชุดทหารชุดตำรวจกันบ้าง...ก็ต้องหาซื้อ สีขี้ม้า กับ สีกากีมาย้อมเสียหน่อย

[o_cokeyuth]

กำปั่นมรกตแฟซ่า

อันนี้ทีเด็ดเลยครับ แม่ค้าแถวบ้านผมทุกร้านต้องมีใช้
เวลาตลาดยังไม่วายก็เอาไว้ใส่ตังค์ โดยไม่ต้องไปเปิดกำปั่นให้เห็นเงินเห็นทอง
ประเจิดประเจ้อ เดี๋ยวจะล่อตาขโมยขโจร
พอตลาดวายน่ะหรือ เอาผ้ามาปูข้างบน ทำเป็นหมอนหนุนนอนได้เป็นอย่างดี
ทำไมต้องหนุนหมอนสูงขนาดนี้ล่ะ? ก็จะได้ไม่ต้องระวังไอ้หนู (และพ่อไอ้หนู)แอบมาขโมยตังค์
ในตอนที่นอนหลับยังไงล่ะ

[o_น้ำมะเน็ด]

จำได้สิ..ลิตเติ้ลโฮม...แหม 2 โจรปะทะกัน...โจรผอมได้ไปซะงั้น

อันนี้ทีเด็ดเลยครับ แม่ค้าแถวบ้านผมทุกร้านต้องมีใช้
เวลาตลาดยังไม่วายก็เอาไว้ใส่ตังค์ โดยไม่ต้องไปเปิดกำปั่นให้เห็นเงินเห็นทอง
ประเจิดประเจ้อ เดี๋ยวจะล่อตาขโมยขโจร
พอตลาดวายน่ะหรือ เอาผ้ามาปูข้างบน ทำเป็นหมอนหนุนนอนได้เป็นอย่างดี
ทำไมต้องหนุนหมอนสูงขนาดนี้ล่ะ? ก็จะได้ไม่ต้องระวังไอ้หนู (และพ่อไอ้หนู)แอบมาขโมยตังค์
ในตอนที่นอนหลับยังไงล่ะ

เห็นภาพเลยอ่ะ....หรือว่าไอ้หนูนี่ทายาทแก้งค์อ้วนผอมของเรา

[o__Santana]

พี่ยุดหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามมากระทู้นี้เอาละมรึงเอ๋ย ปะดาบก็เลือดเดือด

[o_cokeyuth]

พี่ยุดหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามมากระทู้นี้เอาละมรึงเอ๋ย ปะดาบก็เลือดเดือด

ผมไม่ประดาบสู้ครับ ม่ายต้องกลัว
ผมใช้ปุ๋ยยูเรีย....กะรถแดวู

สังเกตกำปั่นแฟซ่า กับกำปั่น อื้อง่วนกี่ไหม?
สมัยก่อนคงฮิต เลยจูงใจให้คนที่ซื้อของไปขายเป็นโหลๆ
ขายหมดเอากล่องใส่ไปใช้ทำประโยชน์ต่อ
ลองนึกดูว่า สินค้าคู่แข่งที่เอาสีย้อมผ้า หรือแชมพูซองมาใส่กล่องกระดาษ
ก็คงจะไม่ได้ขายในช่วงนั้นแน่ๆ

[o_PAO]

เรื่องราวแชมพูแฟซ่า จากหนังสือเที่ยวบ้านพิพิธภัณฑ์โดยคุณเอนก นาวิกมูล

Shampoo หรือยาสระผม มีโฆษณาลงหนังสือพิมพ์ไทยตั้งแต่สมัย ร.6 หรือยุค 2456 เป็นอย่างน้อย

เช่น ในหนังสือพิมพ์ กรุงเทพฯเดลิเมล์ ฉบับวันศุกร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ พศ.2456 ลงโฆษณาของห้างขายยาบางกอกดิสเปนซารี
ปากตรอกโฮเต็ลใหญ่ บางรัก ว่า "ยาฟอกศีร์ษะแชมปูน" ต้องมีตราเงาคนหันข้างเห็นผมเป็นลอนๆอยู่บนซอง "จึงจะเปนแชมปูนแท้"
จำหน่ายซองละ 25 สตางค์

ส่วนแชมพูแฟซ่าที่อยู่ในตู้เชิงบันไดของบ้านพิพิธภัณฑ์ ในภาษาอังกฤษใช้ว่า Feather Shampoo หมายถึงเมื่อสระแล้วผมนุ่มเบาดุจขนนก

ในหนังสือ ประวัติไทยคาโอ 20 ปี ซึ่งพิมพ์เมื่อ พศ.2529 หน้า 25 บอกเรื่องชื่อแฟซ่าไว้ว่า
แฟซ่าเป็นสินค้าญี่ปุ่น
ชาวญี่ปุ่นออกเสียง Feather เป็น ฟุเอซ่า ซื่อแชมพูในภาษาญี่ปุ่นจึงเป็น Fueza แต่ในภาษาไทยไม่มีเสียงตัว z
นายสุวิทย์ ไพรสานฆ์กุล เจ้าของบริษัทไทยคาโอในปัจจุบัน ซึ่งเป็นผู้แทนจำหน่ายจึงตั้งชื่อภาษาไทยว่า "แฟซ่า" เพราะคำว่า ซ่า
มีความหมายในทางดี เช่น สดใสซาบซ่า อยู่แล้ว

แชมพูแฟซ่าออกวางจำหน่ายในญี่ปุ่นเมื่อเดือนตุลาคม พศ.2498 ขณะนั้นคนไทยยังนิยมสระผมด้วยสบู่หรือน้ำมะกรูด

หลังจากนั้นไม่นานนายสุวิทย์ก็สั่งแฟซ่าเข้ามาขายในเมืองไทย

[o_redmachine]

พี่ยุดหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามมากระทู้นี้เอาละมรึงเอ๋ย ปะดาบก็เลือดเดือด

ผมไม่ประดาบสู้ครับ ม่ายต้องกลัว
ผมใช้ปุ๋ยยูเรีย....กะรถแดวู

สังเกตกำปั่นแฟซ่า กับกำปั่น อื้อง่วนกี่ไหม?
สมัยก่อนคงฮิต เลยจูงใจให้คนที่ซื้อของไปขายเป็นโหลๆ
ขายหมดเอากล่องใส่ไปใช้ทำประโยชน์ต่อ
ลองนึกดูว่า สินค้าคู่แข่งที่เอาสีย้อมผ้า หรือแชมพูซองมาใส่กล่องกระดาษ
ก็คงจะไม่ได้ขายในช่วงนั้นแน่ๆ

คุณยุทธ-กล่องเหล็ก ย้ายมาทู้นี้ด้วยสนุกดีครับ
แต่อย่าเป็น "บุญเพ็ง-หีบเหล็ก" ย้ายตามมาแล้วกัน..... ไม่งั้นคงได้วิ่งกันสนุกแทน

[o_PAO]

ยังครับ ยัง กรุลาดกระบังมีของเก็บในสต็อคอีกเยอะ
เอากล่องแชมพูไปดูกันอีกสามใบ

เคยเห็นกันไหม แชมพูยี่ห้อเชอรี่นะ

[o_PAO]

กล่องสตางค์แฟซ่า น่าจะรุ่นน้องกำปั่นมรกต


กล่องแชมพูไลอ้อน พิงค์ ใบจริงใหญ่กว่ากล่องแชมพูทุกใบ