ใครคือคนที่เรียกว่านักสะสม
ผมเองกล้าพูดได้เต็มปากครับว่าผมนี่แหละเป็นนักสะสมโค้ก ทำไมเหรอครับ ตอบไม่ยากเลย ผมเป็นคนที่มีความสุขมากเวลาที่มี Collection ของโค้กออกมาใหม่ๆ ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม ผมจะมีความสุขมากที่จะได้ขับรถไปเสาะแสวงหาดู ว่ามันมีหน้าตาเป็นยังไง ราคาเท่าไหร่ และจะได้มายังไง ยอมรับครับว่ามีความสุขมากๆ เวลาที่ได้ถามพนักงานขายว่า

ตอนเริ่มเก็บของใหม่ๆ ประมาณปี 2 มหาลัย เดินหาของแถววัดมหาธาตุ ท่าพระจันทร์ หลังกระทรวง คลองถม เดินทุกวันจนติด หลังๆต้องเริ่มออกไปหาตามต่างจังหวัด นั่งรถทัวร์ไปคนเดียวซะด้วยนะ มีความสุขในการหาของ ซื้อของ ถ้าชิ้นไหนได้มาเอง เวลามองมันจะรู้สึกผูกพันนะ จะจำได้ว่าซื้อมาจากไหน ราคาเท่าไหร่ เพื่อนๆหลายคนก็น่าจะคล้ายๆกัน

นักสะสมไม่จำเป็นต้องมีทั้งหมด หากแต่ว่ามีเฉพาะที่ตัวเองอยากได้เท่านั้น
เอ๊าะ

อือ เห็นด้วยเลย ถ้าอยากได้มันทุกอย่าง แล้วหาไม่ได้จะเป็นทุกข์ เก็บเฉพาะที่หาได้ และอยากได้ดีที่สุด

ผมเห็นด้วยกับที่คุณเอ๊าะตอบกระทู้ และที่คุณเปาตอบ....เพราะว่าผมก็คือบุคคลในกลุ่มนี้เหมือนกันครับ โดยเฉพาะเมื่อผมได้เข้ามาเป็นสมาชิกของ TCCC และได้อ่านเรื่องราวต่างๆ และแหล่งที่หาของเก่า.......โดยผมก็เริ่มเก็บมานานแล้วโดยเฉพาะเจ้ากระป๋องแดง น้ำดำ นามกรว่า โคคา-โคลา จากการที่เราดื่ม และก็สะสมมาเรื่อยๆ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นของ เมืองสยาม เพราะเมื่อก่อนผมอยู่ ที่ชุมพร ครับ แต่ 5 ปีนี้ได้ย้ายมาเป็นหนุ่มบางกอกเต็มตัวแล้วครับ ก็พยายามที่จะเสาะหาของเก่าต่างๆที่เกี่ยวกับเจ้าโค้ก นี่แหละครับไม่ว่าจะเป็นแผ่นป้ายสังกะสี, แก้วน้ำต่างๆ หรือของพรีเมี่ยมทั้งรุ่นเก่า รุ่นใหม่ แต่หาเท่าที่ทุนทรัพย์ของตัวเองจะมีในช่วงนั้นครับ บางที่ไปเจอแต่ยังไม่มีตังค์ ก็ต้องดูๆไว้ก่อน พอถึงเวลาที่เรามีทุนพอที่จะไปเอามาถ้าเป็นเนื้อคู่กันเราก็จะได้มาเป็นเจ้าของเองครับ

ความรู้สึกที่ได้เห็นของที่เราตั้งตาคอยมานาน หรือเจอโดยไม่รู้มาก่อน มันโดนประมาณว่า
แม่ม่ม่ม่ม่ เอ้ย ออกมาได้ไง คิดได้ไงเนี้ยอะไรทำนองเนี้ย อย่างชุดบอลโลกทั้งของไทยและเมืองนอก พอผมเห็นรูปแล้วก็อึ้งได้เลย
เวลากล่องพัสดุเดินทางมาถึงโดยพี่บุรุษไปรษณีย์ รับมาแล้วค่อยๆเปิดที่ละนิด ดูทีละกระป๋องว่าเป็นไงมั่งนี้มันสุดยอดจริงเลย ถ้าวันไหนพี่แกมาตัวเปล่ามีแต่จดหมายมาก็เซงไปทั้งวัน วันไหนได้ของมาแล้วก็อยากแลกครั้งต่อไปไวไว

อ่านที่คุณaohบรรยายมาเนี่ยทำให้ผมนึกถึงอารมณ์ตอนผมเก็บใหม่ ไฟแรงมาก บ้าพลังมาก ทำอะไรบ้าๆ เยอะมาก แต่ขี้เกียจพิมพ์เล่า ตอนนี้ไฟใกล้มอดแล้ว วันนึงถ้าพร้อมเมื่อไหร่จะกลับมาแบบเต็มสูบ อยากมีอารมณ์เก่าๆ มีเวลาไปเสาะแสวงหาของ ช่วงนี้ขอหลีกทางให้พี่ๆน้องๆไฟแรงๆวิ่งนำไปก่อนเลย ขอหลับซักตื่นเดี๋ยวค่อยวิ่งตาม

ของผมประเภทแมวเก้าชีวิต เดี๋ยวอยาก เดี๋ยวหยุด เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง
- ช่วงอยากที่ไหนก้อไปขอให้มีของสะสมขายเถอะหื่นกระหายมือไม้สั่น
- แต่ถ้าเป็นช่วงหยุดก้อจะหยุดจริงๆ ความสุขช่วงที่หยุดของผมคือรื้อของมาจัดใหม่จากตู้โน้นมาตู้นี้
พร้อมจิบไปพลาง โอ้โฮ มีความสุขคับมีความสุข

ช่วงหยุดหาของของผมยาวเป็น 10 ปีเลยครับ หลังจากย้ายของกลับมาอยู่บ้านที่ลาดกระบัง มันไกลก็เลยไม่อยากไปไหน ช่วงนั้นก็ดูหนัง ตามเก็บแฮนด์บิล โปสการ์ด กะชุดคอมโบเซท

เก็บไปเรื่อยๆเหนื่อยก็หยุดๆบ้าง(ตามแต่เป๋าตังกับสถานที่เก็บจะเอื้ออำนวย

เป็นคนชอบเก็บเล็กผสมน้อย...ค่อยๆไปเรื่อยๆ

หรือเรียกอีกอย่างว่า...กิเลสเยอะละลดเลิกไม่ได้

และไม่จำกัดว่าจะต้องเป็นโค้กอย่างเดียว...

ยังเคยนึกๆว่าเรานี่ก็เป็นพวกบ้าประเภทหนึ่ง...

ยีนในตัวเราคงไม่เหมือนคนอื่น...พี่น้องก็ไม่เป็นแบบนี้ เพื่อนๆก็ไม่เหมือนเรา

แต่พอมาเจอทุกคนที่นี่....อืมมเราไม่ได้เป็นแบบนี้คนเดียวนี่นา...มีพวกแล้ว...

ทุกคนคงเหมือนๆกันแรกๆไฟแรง...ไกลแค่ไหนก็ไป หนักแค่ไหนก็หิ้ว

แพงแค่ไหนถ้าตังในกระเป๋ายังมีเหลือ..สู้ไม่ถอย..ขอให้ได้มา(คงเหมือนหลายคนในนี้)

พอนานๆไปซักระยะความแรงเริ่มแผ่ว...ต้องมียั้งๆบ้าง...


[quote]

ถ้าเราศรัทธาสิ่งไหนทำไปเลยครับ เมื่อใดสิ่งเราศรัทธามันเป็นรูปเป็นร่างและสำเร็จแล้ว และทุกคนเชื่อว่าเราทำได้ ตรงนั้นและครับที่เราเรียกมันว่าความสุขหรือความสำเร็จ