เจอทุกวัน กับคำถามที่น่าเบื่อ ไม่อยากจะตอบ ถึงตอบไปก้อน่าเบื่อ

"จะเอาไปทำอะไร" , "แล้วจะซื้อเท่าไหร่" , "สะสมไปทำไม"

" จะเอาอะไร"
" ดูอะไร"
" หาอะไร"

ตอน 2 ทุ่มกว่า ไปซื้อกับข้าว เจอร้านพี่สาวเพื่อน ไม่คิดว่าจะมีตู้บุหรี่ วางอยู่ด้านในของร้าน
ปรกติ ร้านจะเก่ามาก ดำๆ ถ้าเป็นกลางวันไม่เปิดไฟ ยากที่จะมองเห็น วันนี้ผ่านไปตอนค่ำ
หน่อย เปิดไฟ เลยแวะเข้าไปมองๆ เจอตู้บุหรี่เลยเข้าไปถาม .. พอดีเป็นพี่สาวเพื่อน เลยคิด
เอาเองว่า "ได้แน่นอนตรู"

... ซื้อน้ำเขียวถุงนึงใส่น้ำแข็ง ตามฟอร์ม
ผม "อาเจ้ .. ตู้บุหรี่ด้านในขายหรือเปล่าครับ"
อาเจ้ "ไม่ได้ขาย" พูดเบามาก พร้อมส่ายหัว "จะเอาไปทำไม" ถามตามมาติดติด
ผม "เอาไปสะสมครับ"
อาเจ้ " สะสมไปทำไม"
ผม งง ไป 10 วินาที ..... ไม่ได้ตอบอะไร ในใจคิด "แล้วอาเจ้จะเก็บไว้ทำไม" (คิดนะ)
อาเจ้แกยังจำได้แต่ก่อนผมซื้อกระป๋องฮอลล์กับแก 3 ใบ เลยถามผมว่า
อาเจ้ "กระป๋องฮอล์ล ที่เคยซื้อไป ซื้อไปทำไม"
ผม "ซื้อไปสะสมครับ"
อาเจ้ " ไม่ได้เอาไปขายที่คลองถมเหรอ "
ผม " ไม่ได้ขายหรอกครับ คลองถมมีที่วางขายเหรอครับ "
ผม " คลองถมไม่ใช่ใครจะขายอะไรแล้วแบกไปขายได้นะครับ "
ผม " ที่ไม่มีให้วางขายหรอกครับอาเจ้"
ผม ............... ไม่อยากเถียงกับแกแล้ว กลับบ้านดีกว่า

PAO เขียน:" จะเอาอะไร"
" ดูอะไร"
" หาอะไร"

เดี๋ยวนี้เจอคำถาม "ซื้ออะไร ดูอะไร หาอะไร" ผมตอบว่า " ใจเย็นครับ ขอมองดูก่อนครับ
ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรเหมือนกัน ถ้าถูกใจ ก้อซื้อหลายอย่าง"
............ ถามมาเป็นชุดๆ ก้อตอบเป็นชุดๆ ............. เครียดจากเศรษฐกิจหรือเปล่าครับเนี่ย
แม้ค้า พ่อค้า ทั้งหลาย

ไม่เคยออกไปเดินแบบคุณlove heineken
ก็เลยไม่รู้ว่า กว่าจะมีของมาเพิ่มในคอลเล็คชั่นที่บ้านสักชิ้น มันยากเย็นเพียงใด

ยังไงก็ สู้ สู้ นะครับ

สมัยเรียนมหาลัย มีช่วงนึงจะมีไฟเยอะ เดินหาของทั้งในกรุง และต่างจังหวัด
ถ้าเป็นร้านขายน้ำ จะซื้อโค้ก ไม่ก็ไวตามิลค์ใส่หลอดดูด แล้วเอ้อระเหยดูของไปเรื่อยครับ
ไปเดินต่างจังหวัดเนี่ยสนุก ร้านค้าส่วนใหญ่เขาจะถามก่อนเลย มาจากไหน แล้วก็คุยกันยาว
บางทีไม่ได้ของครับ คุยกันอย่างเดียว ยิ่งเจอคนสูงวัยผมจะชอบเป็นพิเศษ เพราะได้คุยกันเรื่องเก่าๆ

ต่างจังหวัดผมว่าบรรยากาศไม่เครียดเหมือน พ่อค้าแม่ค้า กรุงเทพฯ ตอนนี้นะ

สิบกว่าปีก่อนผมเคยไปสุราษฎร์คนเดียวครับ ไปพักที่หาดไร่เลย์ กลางวันว่างๆไม่มีอะไรทำ ก็เลยนั่งเรือจากอ่าวไปท่าเรือในเมือง
แล้วต่อรถไปเดินเล่นตามตลาด จุดหมายไม่มีครับ เห็นป้ายข้างรถคันไหนน่าสนใจก็ขึ้นไปเลย เจอตลาดแล้วก็ลง เดินดูว่ามีใครขายอะไรมั่ง
ชวนชาวบ้านคุยครับ จำได้แม่น มีร้านนึงทอดจำปาดะขาย ยืนคุยกันสักพัก เขาไปเอาน้ำใส่ขันมาให้กินครับ ซึ้งใจจริงๆ
น้ำใจแบบนี้ไม่ค่อยมีให้เห็นในสังคมเมืองครับ

ทำใจครับ เวลาซื้อของผมก็เป็นเหมือนกัน แต่ทีโคราชมีน้อยครับ เห็นคนขายหน้าเครียด ผมยิ้มไว้ก่อนเลยครับ

เอาเหรอ / เค้าเก็บกันด้วยเหรอ / ท้งไปเยอะแล้ว


สุดท้าย มีคนมาขอไปตั้งนานแล้ว ที่มีอยู่เอาไว้โชว์เล่น

แล้วทีเราขอซื้อ เค้าไม่ยักกะขายแหนะ

เคยเจอ...ไม่ขาย แล้ว มองแบบไม่มีเยื่อใย..
เลยไปดีกว่า...สงสัยนึกว่าเราจะไปปล้นมั๊ง

สะสมไปทำไม/จะเอาไปขายเหรอ

???????? ????????????? ?????????????????? ???????????????????? ??????????

??????????????????????????????????????? ?????????
????????" ????????????? " ????????????????????????????????????????????
???????????????????????????????????? ???????????????????????????
?????????????????????????????? ??????????????(????????)
?????? ????? ????? ????? ?????? ??????? ?????? ???????????????????????????????????????????
" ????????????????????????????? ?????????????? ????????????????????????????
?????????????????????????? ??????????????????? ?????????????????????????????
???????????????????????????????????????? ???????????????????????
??????????????????... ??????????????????????????????????????????..