ขอขอบคุณสมาชิกรุ่นพี่ทุกท่านที่ได้เข้ามาคุยและตอบรับอย่างเป็นกันเองยิ่ง นับถือ นับถือ
คือจริงๆ ทีแรกก็กลัวว่าคนอื่นจะว่าคุยหรือเปล่าเก็บมา 8 ปีเศษน่ะ แต่ก็คิดในใจว่าเราเก็บมาประมาณนี้จริง โดยช่วงแรกๆ นั้นผมประเภทสมัครเล่นเก็บแบบไร้จิตวิญญาณครับ ไม่ได้คิดว่าจะเก็บแบบสะสม บางทีเก็บไว้แล้วโยนทิ้งไปก็มี และก็อย่างที่บอกไว้ภรรยายังไม่คล้อยตามต้องใช้เวลาให้เธอเข้าใจ นอกจากนี้ของที่ผมเก็บก็เป็นของในไทยที่หยิบจับหาได้ง่าย ไม่มีของเทศเลยครับ (จะมีบ้างก็หาตามตลาดนัด) การเก็บก็ไร้ทิศทางคือมั่วไปเรื่อยเปื่อย บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่าเป็นเดี่ยวหรือเซท คืออะไรที่พอจะเก็บได้ก็เก็บ และก็มีใจให้กับโค้กอย่างเดียวอย่างอื่นไม่สน
(บางทีมีคนรู้เก็บมาให้กลัวเสียน้ำใจก็รับไว้ พอเขาไปเราโยนทิ้งหน้าตาเฉย...คนอย่างผมนี่ยังมีอยู่ในโลกด้วยแฮะ!!!) อีกอย่างตอนนั้นคิดว่าจะมีคนเหมือนเราหรือเปล่าที่เก็บของแบบนี้ ขนาดพี่น้องผมตอนนั้นยังหาว่าผมบ้าเลย... พอตอนหลังนี่มาเปิดเวปเจออย่างที่บอกไว้ตอนแนะนำตัว ก็ลงมือเลยครับก็ซัก 4-5 ปีให้หลังมาเนี่ย
จำได้ว่าใบแรกที่เก็บใส่ตู้เป็นป๋องลายฝรั่งเศสชนะบราซิล 3-1 เพื่อนผมถือมากินที่โต๊ะทำงาน พอกินหมดผมก็ถือมาดูแล้วก็เอาไปล้าง ล้างเสร็จตั้งวางไว้ที่โต๊ะต่อ สักพักเพื่อนผมคนเดิมกลับมามันบี้ทิ้งลงถังขยะต่อหน้าผมเฉยเลย เลยต่อว่ามันไปพักใหญ่
(ทั้งที่เป็นของมันเรายังว่ามันได้ ทำไปได้ไงเรานี่) จากนั้นก็เลยนั่งคุยกับน้องคนที่ฝากตังค์ไปซื้อป๋องพี่เปานั่นล่ะว่า เออ เรามาเก็บป๋องกันดีไหม?
ก็เก็บมาเรื่อยแต่ยังไม่จิงจังอะไรและก็ยังรักเดียวใจเดียวอยู่กับโค้ก แป๊ปซ่งแป๊ปซี่หรือยี่ห้ออื่น รวมถึงป๋องเบียร์อะไรเนี่ยเราไม่สน (ตอนหลังมานั่งเสียดายน่าเขกหัวตัวเองจัง)
มีอยู่ครั้งนึง ประมาณว่า 4 ปีแล้วมั้ง ผมไปเจอป๋องโค้กมาสค็อต (เขียนถูกเปล่า) บอลโลกที่ USA ค่อนข้างเก่ามากบุบบี้และผุด้วย ตอนนั้นกำลังอินกับป๋อง อุตสาห์เก็บมาล้างผึ่งแดดไว้รอให้แห้งจะเก็บเข้าตู้ ระหว่างรอเพื่อนผมมาจากไหนไม่รู้ไม่พูดสักคำมันเอาไปตัดครึ่งเลย..... หัวใจผมเหมือนโดนกรรไกรตัดออกเป็น 2 ท่อนเช่นกัน พอตั้งสติได้..ด่ามันเสียแหลกโดยไม่ได้นึกถึงมิตรภาพที่มีต่อกันมายาวนาน... ดีที่ว่ามันรู้ว่าผมกำลังบ้าก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไร อีก 1-2 อาทิตย์ต่อมามันไถ่บาปตัวเองโดยซื้อเข็มกลัดโค้กที่มีรูปหัวใจมาให้ผมอันนึง เหมือนกับบอกว่า "...กูรักมึง..." ผมซึ้งใจมันมากและก็อดคิดไม่ได้ว่า..เออดีนะที่ตอนนั้นมันไม่เอากำปั้นยัดใส่ปากผม ไม่งั้นคงไม่มีโอกาสเก็บของมาถึงวันนี้แน่
ก็เล่าความหลังมาซะยาว ที่จริงผมยังมีเรื่องประทับใจที่เกิดจากการเก็บสะสมอีกหลายเรื่อง
เกรงว่าเบื่อและจะรบกวนเวลาของสมาชิกรุ่นพี่ทั้งหลาย
สำหรับวันที่ 12 มีนาคม นี้ หากผมไปได้จะไปร่วมงานครับ ส่วนคุณยุทธ ถ้ามีโอกาสผมจะไปเยี่ยมที่บ้านนะครับ เพราะอยู่ใกล้ๆ กันนี่เอง (ไม่รู้จะไปถูกหรือเปล่า ยังไงช่วยบอกทางด้วยครับ) วันนี้แค่นี้ก่อนครับ...และสวัสดีสมาชิกทุกท่านครับ
ยินดีที่ได้รู้จักครับ
