ผมขอรับบริจาคเงินซื้อผ้าอนามัยครับ
โพสต์แล้ว: จันทร์ พ.ย. 09, 2009 9:23 pmผมห่างจากบอร์ดไปนาน
ผมช่วยครูใต้ครับ
ครูอ้วน ครูใจเพชรเพิ่งขึ้น C130 มากรุงเทพ แล้วเมื่อวานเราได้พบกัน
คุณครูผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนกับครูจูหลินที่เสียไปแล้ว
ครูอ้วนยังคงเดินเท้ากะเผลก เพราะพิษจากแผลสะเก็ดระเบิด ส่วนที่หลังคุณครูก็ยังมีบาดแผลสาหัญจากการโดนฟันที่โจรใต้ย่องเข้าไปฟันขณะนอนหลับ แต่พลาดไปถูกหลัง ส่วนเพื่อนครูที่นอนข้างๆ โชคไม่ดี หัวกระเด็นขาดไป ถ้าอยากดูรูป ก็มีให้ดู
เมื่อวานครูอ้วนอยู่กับผมนาน และบอกผมว่า อีกไม่กี่วันจะพานักเรียนที่โรงเรียนโดนเผาและยังไม่มีที่เรียน ขึ้น C130 มาเรียนกันที่พิพิธภัณฑ์
โดยนับแล้ว น้องๆ ตัวเล็กๆจะมากันทั้งสิ้น 7 คน เพราะครูอ้วนอยากให้ผมสอนประวัติเรื่องธงชาติไทยแบบสนุกๆ แล้วผมก็ตั้งใจจะเลี้ยงพิซซ่าให้น้องๆ เขาด้วย
ผมดีใจอย่างที่สุด เพราะอยากทำอะไรเพื่อพี่น้อง 3 จังหวัดภาคใต้มานานแล้ว....
แต่เมื่อกี้นี้....คุณครูอ้วนเพิ่งโทรมาหาผม
แล้วบอกว่าน้องๆ เหลือแค่ 5 คนแล้ว
น้อง 2 คนเพิ่งถูกฆ่าตายยกครอบครัวไปถึงสองครอบครัวเมื่อตอนสี่ทุ่มเมื่อวานหลังจากที่เราได้คุยกัน
ทั้งหมดนี้เรื่องจริงครับ เรากำลังจะสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
ถึงแม้พวกมันจะเอาดินแดนไทยไปไม่ได้ แต่มันกำลังจะทำให้ด้ามขวานไทยเป็นซากศพ
คุณครูบอกผมก่อนวางหูว่า ครูที่นั่นต้องการผ้าอนามัย และแอลกอฮอล์ใส่แผล!
ครูกับทหารต้องการเอาไปปิดแผลซับเลือดแบบด่วนครับ
แต่ปัญหาคือครูใต้แนวหน้าแบบครูอุ้ม ทางการห้ามทำบัญชีธนาคารครับ
เพราะออกจากค่ายไปเบิกเงินไม่ได้
แต่ตอนนี้ครูอุ้มยังอยู่ในกรุงเทพ
อยู่จนกว่าโรงเรียนที่ถูกเผาจะสร้างใหม่แล้วจะกลับไปสู้ต่อ เพื่อเด็กไทยทางโน้นจะได้มีครู
เรื่องจริงวันนี้ก็คือ สถานการณ์แย่ลงครับ
ผมไม่อยากพูดมาก ไม่ใช่ว่ากลัวแต่ คงไม่เกิดผลอะไร
พาลแต่จะมีคนมาทะเลาะกับผมต่างหาก โดยเฉพาะผู้รู้และผู้อวดรู้
ประการสำคัญ ผมไม่ใช่คนไทยที่อยากจะทะเลาะกับคนไทย
เพราะผมรู้แล้วว่ามันเป็นเรื่องเสียเวลา เพราะเรากำลังจะเสียด้ามขวาน
ผมจะพบกับครูอ้วนอีกครั้งแน่นอน ก่อนที่ครูใจเพชรจะลงไปทำหน้าที่แม่พิมพ์แนวหน้าเพื่ออนาคตเด็กไทยของชาติเรา
วันนี้....ขอพรพระก็ไม่ช่วยอะไรแล้วครับ
เราต้องลงมือทำอะไรซักอย่าง
เพราะประเทศนี้เป็นของเรา ไม่ใช่ของรัฐบาลหรือฝ่ายค้าน หรือเสื้อเหลือง เสื้อแดง แต่เป็นของไทยทุกคน
....อย่าให้สาย เพราะแผ่นดินนี้เราเกิด เราแก่ เราตาย....อย่าให้อายบรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้เราอยู่....
ผมช่วยครูใต้ครับ
ครูอ้วน ครูใจเพชรเพิ่งขึ้น C130 มากรุงเทพ แล้วเมื่อวานเราได้พบกัน
คุณครูผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนกับครูจูหลินที่เสียไปแล้ว
ครูอ้วนยังคงเดินเท้ากะเผลก เพราะพิษจากแผลสะเก็ดระเบิด ส่วนที่หลังคุณครูก็ยังมีบาดแผลสาหัญจากการโดนฟันที่โจรใต้ย่องเข้าไปฟันขณะนอนหลับ แต่พลาดไปถูกหลัง ส่วนเพื่อนครูที่นอนข้างๆ โชคไม่ดี หัวกระเด็นขาดไป ถ้าอยากดูรูป ก็มีให้ดู
เมื่อวานครูอ้วนอยู่กับผมนาน และบอกผมว่า อีกไม่กี่วันจะพานักเรียนที่โรงเรียนโดนเผาและยังไม่มีที่เรียน ขึ้น C130 มาเรียนกันที่พิพิธภัณฑ์
โดยนับแล้ว น้องๆ ตัวเล็กๆจะมากันทั้งสิ้น 7 คน เพราะครูอ้วนอยากให้ผมสอนประวัติเรื่องธงชาติไทยแบบสนุกๆ แล้วผมก็ตั้งใจจะเลี้ยงพิซซ่าให้น้องๆ เขาด้วย
ผมดีใจอย่างที่สุด เพราะอยากทำอะไรเพื่อพี่น้อง 3 จังหวัดภาคใต้มานานแล้ว....
แต่เมื่อกี้นี้....คุณครูอ้วนเพิ่งโทรมาหาผม
แล้วบอกว่าน้องๆ เหลือแค่ 5 คนแล้ว
น้อง 2 คนเพิ่งถูกฆ่าตายยกครอบครัวไปถึงสองครอบครัวเมื่อตอนสี่ทุ่มเมื่อวานหลังจากที่เราได้คุยกัน
ทั้งหมดนี้เรื่องจริงครับ เรากำลังจะสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
ถึงแม้พวกมันจะเอาดินแดนไทยไปไม่ได้ แต่มันกำลังจะทำให้ด้ามขวานไทยเป็นซากศพ
คุณครูบอกผมก่อนวางหูว่า ครูที่นั่นต้องการผ้าอนามัย และแอลกอฮอล์ใส่แผล!
ครูกับทหารต้องการเอาไปปิดแผลซับเลือดแบบด่วนครับ
แต่ปัญหาคือครูใต้แนวหน้าแบบครูอุ้ม ทางการห้ามทำบัญชีธนาคารครับ
เพราะออกจากค่ายไปเบิกเงินไม่ได้
แต่ตอนนี้ครูอุ้มยังอยู่ในกรุงเทพ
อยู่จนกว่าโรงเรียนที่ถูกเผาจะสร้างใหม่แล้วจะกลับไปสู้ต่อ เพื่อเด็กไทยทางโน้นจะได้มีครู
เรื่องจริงวันนี้ก็คือ สถานการณ์แย่ลงครับ
ผมไม่อยากพูดมาก ไม่ใช่ว่ากลัวแต่ คงไม่เกิดผลอะไร
พาลแต่จะมีคนมาทะเลาะกับผมต่างหาก โดยเฉพาะผู้รู้และผู้อวดรู้
ประการสำคัญ ผมไม่ใช่คนไทยที่อยากจะทะเลาะกับคนไทย
เพราะผมรู้แล้วว่ามันเป็นเรื่องเสียเวลา เพราะเรากำลังจะเสียด้ามขวาน
ผมจะพบกับครูอ้วนอีกครั้งแน่นอน ก่อนที่ครูใจเพชรจะลงไปทำหน้าที่แม่พิมพ์แนวหน้าเพื่ออนาคตเด็กไทยของชาติเรา
วันนี้....ขอพรพระก็ไม่ช่วยอะไรแล้วครับ
เราต้องลงมือทำอะไรซักอย่าง
เพราะประเทศนี้เป็นของเรา ไม่ใช่ของรัฐบาลหรือฝ่ายค้าน หรือเสื้อเหลือง เสื้อแดง แต่เป็นของไทยทุกคน
....อย่าให้สาย เพราะแผ่นดินนี้เราเกิด เราแก่ เราตาย....อย่าให้อายบรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้เราอยู่....
น่าเศร้าใจครับ รู้สึกเห็นใจคนที่ไปทำงานในพื้นที่มากๆ 
เสียดายจริงๆที่ผมได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้ช้าไปหน่อย หากมีโอกาสในครั้งหน้า 
