lekpn เขียน:เล่มที่สองหาได้จากร้านหนังสือเก่า
หาความรู้ยาก เพราะหาของจริงๆมาส่องลำบาก ความรู้ก็ไม่ค่อยอยากจะมีใครบอกกัน
ผมเห็นด้วยที่ว่าความรู้ก็ไม่ค่อยอยากจะมีใครบอกกัน
ผมเองอยากบอกและอยากส่งผ่านชุดความรู้ต่อไปแต่ทว่า
เมื่อคราวแรกที่ตอบในบอร์ดโค้กไทย บทความและความเห็นของผมถูกลอกไปทั้งหมด
ไปแปะอยู่เวปขายของเก่า
อนิจจา "ความรู้ดูยิ่งล้ำ สินทรัพย์" ความตั้งใจของผมถูกนำไปขายกิน
ต่อมาพอเขียนลงหนังสือเล่มหนึ่ง ก็กลายเป็นว่า มีคนเอาสิ่งที่ผมถ่ายทอดไว้ไปทำมาหากินกันเป็นล่ำเป็นสัน
ทั้งรูปทั้งบทความ รวยกันเป็นแถวทิว ผมสิกว่าจะสั่งสมมาใช้เวลามากมายนัก
แต่ความบริสุทธิ์ใจดันกลายไปเป็นเครื่องมือทำมาหากินของคนลางเหล่าเสียสิ้น
ยิ่งถ่ายทอดออกไปมาก
ของในตลาดยิ่งแพงมาก แพงจนเป็นบ้าเป็นบอ
คนบางจำพวกยิ่งรวยมาก เพราะเอาปัญญาของผมไปหากินกับการขายกระเบื้องถ้วยกะลาแตก
คนบางพวกลอกกันจนเจ้าตัวหมดแรงใจจะเขียน
สุดท้ายแล้ว เลิก ไม่เขียน ไม่สอน ไม่ถ่ายทอดในที่สาธารณะอีก
ใครใคร่ได้ก็มาเจอผมเอา ฟังกันไป เก็บได้เท่าไหร่เท่านั้น สุดแต่ใครจะเก็บได้
ผมเองเวลาให้ก็ให้จนหมดภูมิ
ดูอย่างคราวเปิดห้องใต้ดินในบอร์ดเก่า
ผมเอาพระบูชางามเลิศมาลงหลายองค์ ถ่ายรูปให้ดูทุกมุมตั้งแต่พระเกศจนใต้ฐานถึงดินหุ่น
ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีหนังสือเล่มไหนเขาทำกัน และไม่มีใครทำแน่ ๆ เมื่อพระองค์นั้นราคาหลักล้านบาท
ความกลัวว่าจะแตกหักชำรุดเสียหายมันยั้งไว้ไม่ให้เขาทำกัน
แต่ผมไม่ มากลัวก็แต่การลอกไปทำมาหากินเหมือนอย่างบทความเรื่องถ้วยชาม
เลยขยาด ๆ ไป
มาจนบัดนี้เลยระวังมากขึ้น ไม่เขียนและไม่ถ่ายทอดอะไรในที่สาธารณะอีก
มันง่ายเกินไป
ผมได้มายาก
สี่ห้าชั่วโคตรที่สั่งสมกันมากว่าจะมีวันนี้ได้
เพื่อนผมบอกว่า "ไม่พูดใช่ว่าจะไม่รู้ ไม่เห็นของใช่ว่าจะไม่มีของ"
ซึ่งบัดนี้ผมก็เริ่มว่า จริงเสียทีเดียวกับคำกล่าวนี้
ผมบ่นอะไรไปเรื่อยเปื่อยตามประสา ต้องขออภัยเพื่อนสมาชิกทุกท่านด้วย
ขอบคุณครับ